مکان مورد علاقه من | کاری از توماس سریس
این پروپوزال برای مسابقه بین‌المللی وبسایت Designboom با موضوع "Design for Death" ارائه شده. در این طرح، فرم تخم مرغ مانند عظیمی به صورت مستقیم و بی‌واسطه در یک مکان عمومی قرار می‌گیرد. فرم طلایی رنگ آن به خوبی از محیط اطراف قابل تشخیص است، به طوری که میتواند نقش بنای یادبود برای از دست رفتگان ما و حتی خود ما را در یک مکان عمومی ایفا کند! شاید میتوان این ادعا را داشت که سعی در تغییر آیین و مراسمات ترحیم داشته و بجای آنها یک پلتفرم آزاد تعریف می‌کند که فرهنگ‌های مختلف می‌توانند با هم وفق پیدا کنند و در گذر زمان با هم ادغام شوند.
این بنا یادآور بناهای مونولیت (تک سنگ) است که در گذشته برای یادبود مرگ ساخته می‌شد. هدف این مجسمه‌ها دیدن شدن به شکلی مرموز است تا حس تعجب و کنجکاوی را در بیننده بوجود بیاروند. پوسته خارجیشان با شبکه‌ای از چراغ‌‌های اینتراکتیو پوشیده می‌شود و فعالیت آنها به گونه‌ای است که هنگام صدا زدن فرد توسط آشنایان (البته به صورت دیجیتالی!) به آرامی روشن شده و شروع به انتشار نور می‌کند.
