" وقتی تا این حد معمولی باشیم و در فعالیت‌هایمان هیچ چیزی جز آنچه لازم است انجام ندهیم، می‌توانیم شهرها و بناهایی بسازیم که بی‌نهایت متنوع و آرامش‌بخش و همچون خود زندگی طبیعی و بکر باشند، همچون علفزاری با علف‌های پریشان در باد.
همه در طبیعت آرامش دارند؛ در شنیدن صدای امواجی که به ساحل می‌خورد؛ در کنار دریاچه‌ای آرام؛ در مرتع، در علفزار پریشان رنگارنگ. روزی که باز راه بی‌زمان را آموختیم، همین حس را در شهرهایمان نیز خواهیم داشت، در شهرهایمان نیز به همین اندازه آرامش خواهیم داشت، همانطور که امروز در ساحل اقیانوس قدم می‌زنیم، یا در میان علف‌های بلند علفزاری دراز می‌کشیم."
متنی که خواندید آخرین پند کتاب راه بی‌زمان ساختن، اثر کریستوفر الکساندر بود. کتابی که واقعا متفاوت و بسیار پر مفهوم که در مورد نحوه ساخت و تفکر طراحی صحبت می‌کند و اینکه چطور می‌توانیم با الگوهایی که در ذهن داریم بنایی زنده بسازیم و... .
